Պացիենտների համար

Վահանագեղձի յոդադեֆիցիտային հիվանդություններից է թիրեոիդային ախտաբանությունը, որը զարգանում է յոդի պակասի արդյունքում:

Այդ ախտաբանության ախտանշաններն են.

•    վահանագեղձի չափերի մեծացումը,
•    դիսֆագիան,
•    հիշողության վատացումը,
•    թուլությունը և քրոնիկ հոգնածությունը,
•    մաշկի չորությունը,
•    մարմնի քաշի ավելացումը,
•    կոտրվող եղունգները:

Ախտորոշումն իրականացնում է էնդոկրինոլոգը` ՈՒՁՀ և լաբորատոր հետազոտությունների  (թիրեոտրոպ, թիրեոիդային հորմոններ) օգնությամբ; Երբեմն հարկ է լինում կատարել բիոփսիա:

Յոդադեֆիցիտային վիճակներ են ո՛չ միայն օրգանիզմում յոդի պակասի արդյունքում առաջացած վահանագեղձի ախտաբանությունները, այլ նաև թիրեոիդային հորմոնների պակասի հետևանքով ի հայտ եկած վիճակները:

Վահանագեղձի յոդադեֆիցիտային հիվանդությունների տեսակները

Յոդի պակասն առավել հաճախ առաջ է բերում թիրեոիդային հորմոնների սինթեզի ապահովման համար յոդի անբավարարության կոմպենսատոր մեխանիզմ: Դա արտահայտվում է վահանագեղձի հավասարաչափ դիֆուզ մեծացմամբ (էութիրեոիդային խպիպ):

Հաջորդ հաճախ հանդիպող տեսակը հանգուցային խպիպն է՝ վահանագեղձի անհամաչափ կամ հանգուցային մեծացումը (հիպերպլազիա): Այս վիճակի վաղ բուժումն օգնում է խուսափել հիպոթիրեոզային բարդությունից:

Յոդադեֆիցիտի ախտանշանները

Դիֆուզ էութիրեոիդային խպիպը կարող է ընթանալ առանց ախտանշանների, որի ժամանակ նշվում է պարանոցի շրջանում տհաճ զգացողություն, իսկ գեղձի մեծացման պատճառով կարող են լինել կոկորդում գնդի զգացողություն և դժվարացած կլման ակտ: Գեղձի աննշան մեծացման դեպքում պետք է դիմել մասնագետի:

Անգամ յոդի քիչ պակասի դեպքում դիտվում է հիշողության վատացում, ապաթիա, դանդաղում է մետաբոլիզմը, որի արդյունքում դիտվում է քաշի ավելացում, մաշկը դառնում է չոր, իսկ մազերը կոտրատվում են:

Քանի որ յոդի պակասը վերաբերում է էնդոկրին համակարգին, հորմոնալ դիսբալանսը կարող է առաջացնել սրտի, անոթների, լեղուղիների հիվանդություններ, մաստոպաթիա, արգանդի միոմաներ, դաշտանային ցիկլի խանգարումներ, կանանց մոտ` անպտղություն:

Ախտաբանության արտահայտման աստիճանը կախված է յոդի պակասի աստիճանից և բուժառուի տարիքից: