Պացիենտների համար
- Covid 19
- Մաշկային հիվանդություններ
- Մարսողական համակարգ
- Սիրտ-անոթային համակարգ
- Թերապիա
- Ոսկրա-մկանային համակարգ
- Քիթ-կոկորդ-ականջաբանություն
- Նյարդային համակարգ
- Ուրոլոգիա
- Գինեկոլոգիա
- Առաջին օգնություն
- Էնդոկրինոլոգիա
- Վիրաբուժություն
- Առողջ ապրելակերպ
- Ախտորոշում
Վիբրացիոն հիվանդություն
Կլինիկան: Ընթանում է թույլ արտահայտված ախտանշաններվ: Օրգանիզմի վիճակը կոմպենսացված է: Հիվանդները գանգատվում են թույլ ցավերից, թմրածությունից: Լոկալ վիբրացիայից առաջացած վիբրացիոն հիվանդությամբ (ՎՀ) հիվանդների գանգատներն են.
- ձեռքերի մատների անսպասելի առաջացող սպիտակացումը (հաճախ` ձեռքերը սառը ջրով լվանալուց կամ օրգանիզմի ընդհանուր սառեցումից),
- վերջույթների ձգող, կոտրատող գիշերային ցավերը (հաճախ` տհաճ թմրածության ձևով արտահայտվող պարեսթեզիաներով զուգորդված), ձեռքերի արտահայտված սառնություն,
- ընդհանուր թուլությունը, գլխացավերը, գլխապտույտները, խանգարված քունը, արտահայտված գերգրգռվածությունը, ստամոքսի շրջանում ցավերը:
Կլինիկական ընթացքը դասակարգվում է արտահայտվածության 3 աստիճանով.
- I աստիճան (սկզբնական): Ընթանում է թույլ արտահայտված ախտանշաններվ: Օրգանիզմի վիճակը կոմպենսացված է: Հիվանդները գանգատվում են թույլ ցավերից, թմրածությունից: Օբյեկտիվ հետազոտությունը հայտնաբերում է ծայրային ֆալանգների զգայողության թեթև խանգառումներ, մազանոթների տոնուսի աննշան անկում:
- II աստիճան: Գանգատների քանակն ավելանում է: Ակրոանգիոսպազմների հաճախականությունն ու տևողությունն աճում է, ցավային արտահայտումներն ու պարեսթեզիաները, խոշոր անոթների ու մազանոթների տոնուսի փոփոխությունները կրում են կայուն բնույթ: Ի հայտ են գալիս վեգետատիվ դիսֆունկցիայի և ասթենիայի ախտանշանները: Ավելի արտայատված են դառնում վեգետատիվ-սենսորային պոլինեյրոպաթիայի ախտանշաններն ու հենաշարժողական ապարատի դիստրոֆիկ խանգարումները:
- III աստիճանը բնութագրվում է ուժեղ արտահայտված ախտանշաններով` անգիոսպազմների հաճախականությունն ու ուժը կտրուկ աճում են, նկատվում են զգայողության ծանր խանգարումներ, վիբրացիոն զգացողությունը կտրուկ նվազում է ընդհուպ մինչև վերանալը: Նկատվում են կենտրոնական նյարդային համակարգի մանրօջախային ախտահարումների ախտանշաններ, դիէնցեֆալ կրիզներ, մկանների սնուցման խանգարումներ, անգիոդիստոնիկ կրիզներն ախտահարում են նաև սրտի և գլխուղեղի անոթները:
ՎՀ ախտորոշումը կայացնելիս, բացի անամնեզը պարզելուց, անհրաժեշտ է իրականացնել հիվանդի կլինիկական և ֆիզիոլոգիական մանրակրկիտ հետազոտություն, ՎՀ քողարկված ձևերը հայտնաբերելու և օրգանիզմի գործառույթային հնարավորությունները պարզելու նպատակով: Հիվանդին հետազոտելիս անհրաժեշտ է ուշադիր լինել նրա ձեռքերի մաշկի գունավորվածությանը, վերջույթների շարժունակությանը, վիբրացիոն և ցավային զգայողությանը, սիրտ-անոթային և մկանային համակարգերի վիճակին:
Անհրաժեշտ է անցկացնել ձեռքերի մաշկի «սառեցման» հետազոտություն, էլեկտրամիոտոնոմետրիա, էլեկտրա- պոլի- և մեքենասրտագրում:
Վիբրացիոն հիվանդությունն անհրաժեշտ է տարանջատել այլ, ոչ մասնագիտական հիվանդություններից` Ռեյնոյի հիվանդությունից, սիրինգոմիելիայից, վեգետատիվ պոլինեյրոպաթիայից, միոզիտից: Իր կլինիկական արտահայտումներով ՎՀ-ն հաճախ նման է այլ ծագման նևրիտների և պլեքսիտների:
Բուժումը
ՎՀ բուժումն անհրաժեշտ է սկսել վաղ շրջանում` կիրառելով ծագումնաբանական, պաթոգենետիկ և սիմպտոմատիկ բուժման սկզբունքները:
Ամենաարդյունավետ արդյունքը ստացվում է խոլինոլիտիկ ազդեցությամբ դեղերի կիրառումից: Արտահայտված ցավային համախտանիշի դեպքում խորհուրդ է տրվում զուգակցել կենտրոնական խոլինոլիտիկներ, անոթալայնիչ և գանգլիաարգելակող դեղեր:
Ֆիզիկական մեթոդներից արտահայտված արդյունք են տալիս նովոկայինի և բենզահեքսոնիումի էլեկտրաֆորեզը, ռադոնային, թթվածնային և ազոտա-ջերմային լոգանքները, բուժական մարմնամարզությունը, ձեռքերի և պարանոցի մերսումը, օդային լոգանքները, հելիոթերապիան: